46 χρόνια πλέον από την αποκατάσταση της Δημοκρατίας και φέτος γιορτάσαμε για πρώτη φορά με
ένα νέο, ισχυρότατο συμβολισμό: η Πρόεδρος της Δημοκρατίας είναι Γυναίκα…
Μια δυναμική γυναίκα, μια γυναίκα επιστήμονας, μια γυναίκα που κατάφερε να φτάσει με την αξία
της στον ύπατο πολιτειακό θεσμό, φέρνοντας για πρώτη ίσως φορά στην χώρα μας την ευαίσθητη
και την ανθρωποκεντρική αντίληψη για την πολιτική.
Πέραν αυτών βέβαια, γιορτάσαμε μια ημέρα μνήμης, μια ημέρα περίσκεψης, μια ημέρα
επανακαθορισμού των προτεραιοτήτων μας, ως προς αυτό το τόσο εύθραυστο κεκτημένο.
Χρέος μας είναι να διατηρήσουμε σταθερή την πίστη μας στα κεκτημένα της Δημοκρατίας, χρέος μας
είναι να κοιτάξουμε κατάματα τα ελλείμματά της και χρέος μας είναι να την παραδώσουμε βαθύτερη
και ποιοτικότερη στου επόμενους.
Δεν είναι τυχαίο ότι , στους κήπους του Προεδρικού Μεγάρου, τιμήσαμε όλους τους αφανείς ήρωες
της περιόδου της καραντίνας, λόγω πανδημίας.
Απλούς ανθρώπους του μόχθου, αλλά και της ανιδιοτελούς συνεισφοράς στον συνάνθρωπο και στην
κοινωνία.
Ήταν το ελάχιστο που μπορούσαμε να κάνουμε και προφανώς δεν πρέπει να μείνουμε μόνο εδώ.
Γιατί κρατάμε πάντα στην σκέψη ότι η πολιτική στη Δημοκρατία, δεν είναι δεδομένη, δεν είναι μια
αόριστη έννοια, αλλά μια σχέση βαθιά βιωματική, και αδιάσπαστα οργανική των διοικούντων με
τους διοικούμενους, του χθες με το σήμερα και το αύριο, του τόπου μας με τους Ανθρώπους του.